Gül Perisi ile Yağmur Taneleri Masalı
Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar periler ülkesinde, çiçeklerle dolu güzel bir bahçenin tam ortasında, rengârenk güllerle süslü bir gül ağacı varmış. Bu ağacın üzerinde Gül Perisi yaşarmış. Minicik, zarif bir periymiş Gül Perisi. İncecik, ışıl ışıl kanatları omuzlarından ayaklarına kadar iner, mis gibi gül kokan yaprakların altında minicik bir yatağı olurmuş.
Gül Perisi yaz mevsimini çok severmiş. Çünkü yazın hava sıcacık olur, çiçekler açar, kelebekler uçuşurmuş. Gül Perisi de kanatlarını açar, çiçeklerin arasında uçar, kelebeklerin kanatlarında dans eder, yaprakların arasında hoplayıp zıplarmış. Yaz onun en sevdiği mevsimmiş!
Bir gün Gül Perisi arkadaşlarıyla oynarken şöyle demiş:
– Yaz ne güzel bir mevsim! Güneş sıcacık, her yer mis gibi çiçek kokuyor. Keşke hep yaz olsa!
Bu sözleri duyan yağmur damlacıkları üzülmüş.
– Demek bizi sevmiyor, diye düşünmüşler.
Gül Perisi farkında bile olmadan yağmur damlacıklarının kalbini kırmış.
Birkaç gün geçmiş. Hava sıcakmış ve Gül Perisi’nin kanatları tozlanmış. Uçmakta zorlanmaya başlamış. Bunun üzerine, yağmur damlacıklarını özlediğini fark etmiş ve bahçenin ortasına geçip seslenmiş:
– Yağmur damlacıkları, nerelerdesiniz? Sizi çok özledim! Gelin de hep birlikte dans edelim!
Ama yağmur damlacıkları gelmemiş. Onlar da kırıldıkları için geri çekilmişler. Uzaktan cevap vermişler:
– Şimdi çok işimiz var, Gül Perisi. Belki sonbaharda görüşürüz.
Gül Perisi ne kadar seslense de yağmur damlacıkları gelmemiş. Bunun üzerine Gül Perisi düşünmüş, düşünmüş ve sonunda anlamış:
– Ah, onları farkında olmadan kırmışım. Ben sadece yazı sevdiğimi söyledim, ama bu onların değerli olmadığını düşündüğüm anlamına gelmez ki! Hemen bir özür dilemeliyim.
Ertesi gün Gül Perisi, yağmur damlacıklarının toplanacağı gökyüzüne doğru uçup şöyle seslenmiş:
– Yağmur damlacıkları, lütfen beni bağışlayın. Yaz mevsimini sevdiğimi söyledim ama sizin de benim için ne kadar değerli olduğunuzu unutmuşum. Kanatlarımı temizleyen, çiçeklere can veren sizsiniz. Hep birlikte daha güzeliz.
Yağmur damlacıkları bu sözlere çok sevinmiş. Hemen gökyüzünden süzülerek Gül Perisi’nin yanına inmişler. Birlikte dans etmişler, gülleri sulamışlar ve bahçeyi canlandırmışlar.
O günden sonra Gül Perisi, mevsimlerin her birinin güzelliğini anlamış ve arkadaşlarına her zaman değer vermesi gerektiğini öğrenmiş. Yağmur damlacıkları da, yanlış anlamalar yerine birbirleriyle konuşmanın önemini kavramış.
Ve böylece, Gül Perisi ile Yağmur Damlacıkları tekrar dost olmuş ve bahçede mutluluk içinde yaşamışlar.
**Masal burada bitmiş, ama arkadaşlık ve anlayış her zaman devam etmiş.**